Als dirigent en muziekliefhebber kan ik er natuurlijk niet omheen. Schrijven over dat het weer kan en mag: repeteren! Op social media zie je het rijkelijk voorbij komen; foto’s van orkesten die letterlijk breeduit samen weer muziek maken. Met smileys en vreugdekreten van ? tot ? en van alles ertussen.
In een aantal gemeenten werd het geduld van muzikanten en dirigent nog wat extra op de proef gesteld na een discussie over ‘openbare en besloten’ gebouwen, maar dan …. is het zover.
‘Zou iedereen er weer zin in hebben?’ vraag ik me af tijdens het autoritje naar de eerste repetitie. Laten we eerlijk zijn, het went gauw; het ommetje, wat later eten, klussen of bezig zijn in de tuin. Zo’n ‘vrije’ repetitie avond heeft snel weer een andere invulling, toch?
Het jeugdorkest was alweer een paar weken los. Eigenlijk gewoon verder gegaan, met waar we in december mee zijn gestopt. Nou ja, March Noël hebben we toch maar ingeleverd.
En nu is het de beurt aan het grote orkest. Jong en oud komt binnen, druk pratend, dat kan gewoon met een mondkapje op, en in no-time heerst er een soort schoolreisje sfeer. Elkaar weer treffen, gezelligheid.
Natuurlijk komt dezelfde muzikant nog steeds ietsjes te laat en moeten we wachten op een bassist voordat we met nr. 66 uit het Rode Boekje kunnen beginnen.
Maar dan klinkt er weer live muziek! Al gauw voelt het allemaal heel vertrouwt en verloopt de repetitie zoals we gewend zijn. Gelukkig maar!
Toch is iedereen er zich van bewust dat het een bijzondere avond is, na een half jaar weer samen zijn en muziek maken. Dat mag bijna wel gevierd worden! En dat gebeurde, een verrassing van het bestuur; koffie met oranjekoek!
